داستان تحول یک کوچه!

در نیمه اول قرن بیستم، نظریات آینده نگران بر این استوار بود که سال 2000میلادی با همه پیشرفت های برگرفته از علوم، سالی پربار و سرشار از رفاه حاصل از حضور ماشین خواهد بود. امروز تفکراتی این چنین با فرا رسیدن و گذار از سال 2000 بسیار متفاوت از گذشته هستند و بیشتر از آنکه به آینده امیدوار باشند، آن را در تاریکی مبهمی تصور می‌کنند.این بینش را در ادبیات، سینما یا حتی کارتون های کودکان نیز می توان مشاهده کرد.

در این زمینه اکثر پیشنهادات معماران و شهرسازان برای آینده، مبتنی بر طرح هایی است که جنبه انتزاعی داشته و از یک الگوی واحد تبعیت می کنند. این الگو مدل هایی را ارائه می کند که می توانند تا بی نهایت تکرار شوند. می توان گفت که در اکثر طرح های شهری عنصر «کوچه» به عنوان یک عنصر مهم شهری از یاد رفته است. بنابراین دور نما چنین آینده ای آنچنان نامطمئن به نظر می رسد که می تواند هراسی را در انسان به وجود آورد که مشابه ترس شخصی است که از ارتفاع هراس دارد ولی ناخودآگاه به طرف آن جذب می شود.
رسیدن و گذار از سال 2000 بیشتر از آنکه باعث بازنگری کلی در خصوص آنچه که در مورد این سال سمبلیک تصور می شد، باشد، مترادف با بدبینی و کمبود تصاویر روشن نسبت به آینده ای مطمئن است.
به مناسبت نوشتن این مقاله نگارنده تصاویری از یک کوچه تخیلی را ترسیم و سیر تحولات آن را از سال 1850 تا 2150 میلادی توصیف کرده است. شایان ذکر است که کوچه یاد شده در یک شهر اروپایی مانند بروکسل، مارسی، لندن یا میلان در نظر گرفته شده است و هر تصویر فاصله زمانی 50سال را نشانگر است.
سال 1850
پیشرفت و بهبود ماشین آلات کشاورزی، بسیاری از کشاورزان را بیکار کرده و برای جست وجوی کار به جانب شهرها هدایت کرده است. این مهاجران در شهرهایی مستقر شده اند که در آنها انقلاب صنعتی باعث احداث کارخانجات مختلف شده است. از این پس شهر توسعه ای مستمر خواهد داشت و به همین دلیل سیمای شهر نیز دائما در حال تغییر است. دگردیسی شهر قرون وسطی به شهر صنعتی بیشتر در حضور دودکش کارخانجات و منازلی متجلی می شود که شروع به استفاده از سوخت ذغال سنگ کرده اند. به جایادامه مطلب...


شهرنگار: کدخدا(جمعه 86/9/23 :: ساعت 11:14 صبح)